Старонка:Драматычныя паэмы. Міхась Клімковіч.pdf/59

(Вусны іх зліліся ў пацалунку. Товій, а пасля Арына высунуліся з дзвярэй, але зніклі назад. З вуліцы ўваходзіць Шпілер).

Шпілер.
Ах, моладзь, моладзь, сорам! Пан Георгій,
Збірайся ехаць. Я іду за Ёган.

(Ён праходзіць наверх. З кухарні вырываюцца скамарохі).

Скамарох.
Эй, малады купец, а за нявесту?
За нарачоную тваю і за вяселле?
Каб нам яго іграць, а вам скакаць здаровым!

(Яны іграюць і скачуць. Маргарыта глядзіць на іх, смеючыся праз слёзы. Калі канчаюць, яна падносіць ім па чарцы).

Скамарохі (п’ючы).
Горка, малады купец!
Горка!

(Адначасова сыходзяць Шпілер з Ёганам і ўваходзіць Лукаш).

Лукаш.
Цыцце, племя сатаны! Сабраўся чалавек
Ў дарогу дальнюю, на справу на святую…
Скамарохі.
А мы, каб весялей жылося, шчаслівей былося,
І на карысць вялося, і вянком плялося — Вясельную!

(Лукаш усміхаецца, але праз нейкі час спыняе іх знакам рукі).

Шпілер.
Ну, гэр Люкас, я думаю, ў далейшым
Вы не забудзеце, што я зрабіў для пана Юр’я:
Няхай сабе слугой у Ёгана, але ён едзе…
Лукаш.
Слугой у Ёгана? А гэтага не хочаш?

(Ён падносіць Шпілеру пад самы нос кукіш).

Шпілер.
О-о, вас іст дас?
Лукаш.
А гэта кукіш, ратман, ды й на блюдзе.
Ні я ў цябе, ні сын мой у твайго,
Ні наш народ у немцаў век слугой не будзе!
Георгій, ваяводы сын чакае. Селі на дарогу!

(Усе прыселі. Шпілер, нахіляецца да сына).

Шпілер.
Прыпомні, Ёган, там яму…
Лукаш.
Пайшлі. Застанься, Маргарыта.
Убачаць людзі, сорам.

(У суправаджзнні скамарохаў усе выходзяць. Лукаш нават прытанцоўвае. Арына прыходзіць з кухарні).

Маргарыта.
Мамка! пабудзь са мной, мне млосна.