Старонка:Драматычныя паэмы. Міхась Клімковіч.pdf/317

ДЗЕЙНЫЯ АСОБЫ:

Пан Гарбуз — дваранін-аднадворац, уласнік карчмы на Віленскім шляху на Случчыне, гадоў за 40.
Пані Вонж — уласніца суседняй вёскі, гадоў за 45.
Наста — прыгонная кабета, служыць у карчме, гадоў 26, але на выгляд значна старэй.
Іван — прыгонны селянін, гадоў 40, худы, хворы.
Аленка — яго дачка, 15 год.
Тарас Грыгор’евіч Шэўчэнка — хлапец 15 год. Каранасты, крэпкі, з непакорнай чупрынай, задумлівы. Апрануты напалову казачком, напалову звычайным вясковым хлапцом.
Дзед Сямён — стары чумак, кабзар.
Вясковыя жанчыны.

ЧАС ДЗЕІ — 1829 ГОД.

На сцэне відаць рог вялікай карчмы з ганкам; у глыбіні сцэны адчыненыя дзверы ў стадолу, направа плот, за плотам вокны хаты Івана. Вечар. Праз расчыненыя вокны карчмы чутна песня і відаць постаці жанчын, якія мыюць карчму. Адна з жанчын запявае, астатнія хорам падхватваюць.

Жанчыны (пяюць).
Ой ты, поле, поле, шырокае поле!
Ой ты, доля, доля, удовіна доля!
Парасло ты, поле, палыну кустамі,
Заплыла ты, доля, горкімі слязамі.
Сусед жыта сее, сее поўнай жменяй,
А я сею слёзы на свае каменні.
Людзі просяць бога, хай жыты уродзяць,
А я прашу бога, хай слёзы не ўсходзяць.
Не ўрадзіла жыта на суседняй ніве,
А ўрадзілі слёзы ўдоўкі нешчаслівай.
Ой вы, леты, леты, маладыя леты,
Адцвілі, апалі марным пустацветам.

(Праз нейкі час з карчмы выходзіць некалькі жанчын, з імі выходзіць Наста).