Развенчывай, ці твой папоўскі лоб
Руччом крывавым забруіцца!
Кацярына (да Рыгора).
Чуў ты сэрцам, журавелька,
Ды маю нядолю,
Клікаў, клікаў мяне ў вырай
Крыкам, поўным болю.
Не ўзнялася я, і хмары
Абляглі навокал —
І з табой нас паланілі,
Мой бяздольны сокал!
Каб мне рукі закавалі,
Ланцугі-б я рвала,
Каб укінулі ў падвалы —
Я-б муры ламала.
Чым і як мяне звязалі?
Я не бачу путаў.
Дзе шукаць мне абароны
Ад ліхой пакуты?
Памажыце, добры людзі,
Супроць воўчай зграі.
Век за вас маліцца буду,
Ўсё аддам, што маю.
Дык што-ж маўчыце вы, суседзі?
Пажылы селянін.
Панок, патрэбна перагледзець
Увесь закон і адшукаць ратунак.
Дзед Ахрэм.
Не можна-ж так, жывым абманам
У дзень і пры людзях чыніць такі рабунак.
Ды гэткім гвалтам нечуваным!
Селянін.
А пану што? яму баліць ці што?
2-гі селянін.
Хутчэй ты літасць вымаліш у звера.
3-ці селянін.
Мы для яго не людзі, а нішто.
Першы селянін.
Што адказаў суддзя на скаргу аб памеру?
Дзе нашы хадакі?
Селянін.
Сядзяць у замку ў казні.
Я бачыў сам — вялі к дваровай лазні!
Першы селянін.
