Ёган.
О, чэшская авечка!
Ёган.
Гэр Штольц, я сёння у базыльянцаў
Заначаваў і толькі што вярнуўся.
Штольц.
А мне здавалася — я чуў у вежы крокі.
Ёган.
О, гэта пацукі, гэр Штольц. Іх процьма
У паддашшы вашым. Спаць мне не даюць.
Я выеду па даручэнню брацтва
У Вільню зноў. Тавар вам пакідаю
ў аплату харчу і кватэры. Хопіць?
Дарэчы, можаце паслаць за адвакатам.
Не сёння-заўтра доктар гэты знікне
І апісаць маёмасць застаецца вам.
Штольц.
У гэта можна верыць?
Ёган.
Як і ў тое, што прад вамі Ёган
Фон-Шпілер, рыцар. Спадзяюся,
Што пісьмы вы заëмныя скупілі?
Штольц.
Па той ацэнцы, аб якой я мыслю,
Яму і крэдыторам іншым застанецца
Не больш, як дваццаць марак. Дзе іх дзець?
Ёган.
Аддайце Марце ад мяне у дарунак.
Штольц (дастае грошы).
Аддай іх сам, а мне пішы распіску.
Ёган.
Я пастараюся яе не бачыць… Грошы,
Што я даваў на скупку вексалёў,
Вы аддасцё у кляштар скарбніку.
Штольц.
Гэр Еган, тут прыехаў Шульц,
З Нюрнберга доктару прывёз паперу
І жмут заëмных пісем для аплаты.
Ёган.
А ён у вас? Гукніце на два словы.
Штольц.
Не, ён пайшоў да кума на бяседу,
Павінен быў вярнуцца — не вярнуўся,
Відаць, падпіў і ў кума ён начуе.
