Старонка:Дні вясны (1927).pdf/70

Хацелі народ мой чужынцы зьняславіць,
і сэрца скрывавіць на раны.
Бэнгаліі гордасьць, Бэнгаліі слава!
О, гені народаў забраных!

У песьні табе я стыхіяй малюся,
і кленчу на дзікім кургане.
Кветкі крыві парасьлі ў Беларусі,
поэта мой любы, каханы!

|}