Гэта старонка не была вычытаная
Што было, таго сёньня няма, —
зарасьлі сьцежкі мілыя зельлем.
У палёх расьцьвітае вясна,
у палёх веснавое вясельле.
Я пашлю дарагі ёй паклон,
і спаткаць выйду ў поле удачу.
Закалоціцца лісьцямі клён, —
я пад ім песьняй горкай заплачу.
О, вясна, сьветлых дзён хараство!
Ў сонцацьвеце губляюцца мары.
Сьмех дзявоча пралескавы твой
патануў у ясноце, у надхмар‘і.
21/III — 26 г.
|}
