|
Усе заталкавалі.
Многа гаварылі,
Што загляне сонца
(Толькі памажэце!)
У ваша ваконца.
Народ йшоў у пушчу
Па долю другую, —
Пайшоў і Завала
Шукаць яснасьць тую
І пайшла ўзрастаці
Магіла к магіле…
Ваўкі з груганамі
Костачкі дзялілі.
Свайго свой пужаўся
У сваей старонцы…
І хоць паднялося,
Ня прыгрэла сонца!
........
Калі там вярнуўся
Дзядуля да дому?
І як там дабраўся?
Ня знама нікому.
Адно з таго часу,
Калі хто пытаўся,
Дзе гэта дзядуля
Так доўга бадзяўся —
— „А, сачыў магілкі,“ —
Так ім дзед гавора, —
„Дзе касьцей зьвярыных,
„Як пяску у моры.
„Пятая дзе пушча,
|
