Старонка:Дзед Завала (1910).pdf/5

ДЗЕД ЗАВАЛА.

---

Жоўтаго пясочку —
Дый і того мала
Меў наш дзед па бацьку;
Зваўся ён Завала,
Ліхая хацінка,
Саломаю крыта,
Ліхая адрынка,
Ды адно карыта:
С крадзенаго лесу
Лава, стол у хаце,
Міска і дзьве лыжкі —
Вось, і ўсё багацьце!
Праўда, у аборы
Як каза — кароўка
З голаду рыкала,
Звалася Чарноўка.
Сваей гагпадаркі
Не любіў Завала,
Так і з ёй карысьці
Меў саўсім ён мала.
С стэльбачкай на плечах,
Ды у зубах з люлькай
Кожны дзень спаткацца
Маглі-б вы з дзядулькай.
Саўсім ешчэ цёмна, —
Так не раз, бывала,
Дзед ужо у лесе
Ешчэ пушча спала…