Гэта старонка не была вычытаная
— 8 —
Доўга дзяцел слухаў,
Наставіўшы вуха, —
Зляцеў пасьля ў кузьню
І стаў каваць глуха.
Як бы на каманду
Пушча заіграла:
Песьні, шум і гоман, —
Слухаў дзед Завала.
Павіднела лепей
Ужо на паляне, —
Зьмерыўся дзед вокам,
Стрэльба дзе дастане;
Рука затраслася,
Як у цэль ён змерыў,
Але-б ешчэ трапіў
У добраго зьвера.
Сядзіць і чэкае,
Ў сьвет гледзіць далёкі;
Бач, ляціць і заяц
Белы-касавокі:
Толькі што займацца
Гэтакай скацінай,
Чалавек раз знаўся
З лепшаю зьвярынай?
Зморшчыўся і плюнуў
Знехаця Завала:
Непрывычны біць ён
Што бы ні папала!
І стаў зноў чэкаць ён…
Сонцэ паднялося…
Выстрэліць сягоньня
Дзеду не прыйшлося! —
Але і сьпешацца
Не было да кога:
Ў хаце не пакінуў
Нічога мілога…
|}
