Жыцьцё й творства. (Да дзесятых угодкаў сьмерці).
Дзесяць гадоў таму, 25 мая 1917 г. памер у Ялце ў Крыме вялікі пясьняр Беларусі Максім Багдановіч. Памёр маладым, 25 гадоў, уносячы з сабою надзвычайныя надзеі ўсяе сьвядомае Беларусі. Памёр далека ад краю, якому аддаў усе свае cілы й здольнасьці, памёр далека ад людзей, якія яго любілі і якіх ён любіў. Сухоты забралі яго ад нас.
Пясьняр адчуваў гэтае паступовае патуханьне фізычнае, калі з сумам пяяў:
Ня кувай ты, шэрая зязюля,
Сумных гукам у бары...
Мо' і скажаш, што я жыці буду,
Але лепш не гавары,
Бо ня тое сьведчыць маё сэрца,
Груды кволыя мае...
Кажа, што ня доўга пажыву я,
Што загіну без пары...
Яшчэ з большых сунам пяе ў другім месцы:
Даўно ўжо целам я хварэю
І хвор душой
І толькі на цябе надзея,
Край родны мой.
