тэй частцы Эўропы, якую пакрывае лёэс). Рэкі цякуць павольна, увясну шырока разьліваюцца і часта мяняюць свае рэчышчы, пакідаючы на месцы іх дугаватыя вазёры-старарэччы.
Клімат Беларускага лесастапу сушэйшы, як у іншых краінах Беларусі, лета там гарачэйшае, ападкаў выпадае меней. Калісь гэтая краіна была голым бяздрэўным стэпам, але яшчэ ў пералгістарычныя часы пачала парастаць лесам, які спачатку зьяўляўся па ярох і рэчных далінах, а потым блізка-што зусім выціснуў адгэтуль стэпавыя травы. У часы панаваньня тут стэпаў лёзс пакрыўся тлустай чорназемнай глебай, але пад лесам гэтая глеба выпаласкалася, зьбялела 1 перавярнулася ў шэрыя суглінкі або у суглінкі на лёзсе. Такія глебы пры добрай гаспадарцы таксама зьяўляюцца ўраджайным, а з гэтай прычыны чалавек з даўных часоў пачаў высякаць тутэйшыя лясы і большую частку іх перавярнуў на нівы. Цяпер лясоў тут засталося ужо мала, а краіна выглядае зноў, як стэп, з раскіданымі па ім дубовымі гайкамі. Хваёвыя бары сустракаюцца тут ужо радзей, як у рэшце Беларусі; найболей іх па пескавых грунтох каля рэк. Насяленьне краіны-пераважна беларусы, патомкі радзімічаў; на поўдні да іх далучаецца прымешка ўкраінцаў, а па так званых пасадах сустракаецца шмат старавераў-маскоўцаў, якія асталяваліся тут яшчэ ў XVІІ веку, калі іх ганіў і прасьледваў на Маскоўшчыне расійскі ўрад.
Гаспадарка ў краіне мае шмат асаблівасьцяй. Апрача звычайных расьлін, пашыраных паўсюды на Беларусі, тут сеюць шмат какопель, значна болей, як лёну, табакі, цукровых буракоў. Па стараверскіх пасадах пашырана прамысловае гародніцтва.
Параўнаўча з іншымі краінамі Беларусі тут значна вышэй стаіць фабрычная прамысловасьць. На захадзе ў Новазыбкаве (19 тыс. насельн.), Злынцы (6 тыс. насельн.) існуюць значныя фабрыкі сернічак; па дварох трапляюцца цукраварні, па местах шмат табачных фабрык, пенькатрапальний, алейняй і г. д. Аднак найвялікшую прамысловую вагу. мае выраб сукна ў Клінцох (16 тыс. насельн.). Места гэтае паводле сваёй прамысловасьці можа спрачацца за першае месца з Беластокам. Дзякуючы чыгунцы Гомель-Бранск, якая праходзіць праз Клінцы, горад гэты мае лёгкі збыт сваёй тканіны як на ўсход, гэтак і на захад. Суконныя фабрыкі, гісарыі, гарбарні і алейні раскіданы ў вялікай колькасьці і ў ваколіцах Клінцоў. З іншых гарадоў краіны варта заўважыць Старадуб (12 тыс. нас.), ціхі гарадок, асяродак ураджайнай акругі, багатай збожжам і пянькой, і Почап (12 тыс. нас.) на чыгунцы з Клінцоў у Бранск, багатае гандлёвае места, вядомае вырабам пянькі і алею.
На мяжы краіны на дзясьне ляжыць моцна амаскалены стары горад Бранск (35 тыс. нас.). Цяпер гэта губэрскі горад, вядомы гандлем лесам, алеем і пянькой. Дзясна ад Бранску робіцца гожай для руху параходаў і мае вялікае значэньне для вывазу гэтых тавараў. Аднак яшчэ
