Гэта старонка не была вычытаная
Рудэнц.
Ці-ж я дабра не хачу для народу?
Магутны скіпетр Аўстрыі спакой
Яму гатуе…
Берта.
Рабства ён гатуе!
Вам трэба волю з крэпасці апошняй,
Што засталася на зямлі, прагнаць.
Народ лепш разумее сваё шчасце,
Дрындушкамі яго не ашукаць.
У пастку трапілі вы з галавою.
Рудэнц.
Вы мною пагарджаеце, о, Берта!
Берта.
Так многа лепей для мяне было-б…
Але таго пагарды вартым бачыць,
Каго кахаць хацела-б…
Рудэнц.
Берта! Берта!
Вы шчасце неба паказалі мне
І зараз-жа скідаеце уніз.
Берта.
Не, не, у вас шляхетнасць не пагасла!
Яна ў вас дрэмле, я яе ўзбуджу!
Вы сілаю хацелі у сабе
Забіць сваю прыроджаную шчырасць;
Але мацнейшая яна за вас;
Супроць сябе вы добры і шляхетны!..
