Гэта старонка не была вычытаная
Рудэнц.
Няўжо ад вас дакор я гэты чую,
Калі у іх шукаў я толькі вас?
Берта.
Вы спадзяваліся у стане здрады
Знайсці мяне? Хутчэй руку аддаць
Я Геслеру, гвалтаўніку гатова,
Чым гэткаму прыроднаму швейцарцу,
Які працуе на яго карысць.
Рудэнц.
О, божа, што я чую?
Берта.
Што бліжэй
Для чалавека за ягоных бліжніх?
Ці ёсць у сэрцы лепшы абавязак,
Як чыстую нявіннасць бараніць,
Як ратаваць прыгнечанага права?
Душа мая баліць за ваш народ,
Я з ім пакутую, яго люблю я,
Ён сціплы, але сілы мае шмат;
Прываблівае сэрца маё ён
І з кожным днём яго я больш шаную.
А вы, якога род і гонар ваш
Прызначылі прыродным абаронцам
Яму, вы здрадзілі і перайшлі
Да ворага, каваць ланцуг з ім разам.
Вы раніце мне сэрца і я мушу
Трымаць яго, каб вас не ўзненавідзець.
