Гэта старонка не была вычытаная
Тэль.
Гедвіга, дзетак маіх маці, бог
Нам дапамог — тыран нас не разлучыць.
Гедвіга (кідаецца яму на шыю).
О, Тэль! Які я жах перажыла.
(Манах прыслухоўваецца).
Тэль.
Мінуўся жах і засталася радасць!
Ізноў я з вамі! У сваёй хаціне!
Ізноў я тут стаю паміж сваіх.
Вільгельм.
Скажы, а дзе падзеў ты лук свой, бацька?
Яго не бачу я.
Тэль.
І больш не ўбачыш:
Яго пакінуў у святым я месцы;
Ён паляванню больш служыць не будзе.
Гедвіга.
О Тэль, Тэль! (Адступае назад, пусціўшы
яго рукі).
яго рукі).
Тэль.
Што цябе пужае, жонка?
Гедвіга.
Як, як прыйшоў ты зноў? Твая рука…
Тэль (шчыра і адважна).
Вас бараніў я ёю і краіну;
Яе ўздыму я смела да нябёс.
(Манах робіць рэзкі рух, Тэль яго заўважвае).
Хто гэты брат?
