Гэта старонка не была вычытаная
Манах.
Агнём, што абагрэў мяне гасцінна,
Жыццём дзяцей вам мілых, якіх я
Абняў… (абнімае дзяцей).
Гедвіга.
Што вы задумалі? Не рушце
Маіх дзяцей, вы не манах, не, не!
Адзенне ваша азначае шчырасць!
Ды шчырасці няма у вашым твары.
Манах.
Я самы нешчаслівы між людзей.
Гедвіга.
Няшчасце знойдзе водгук сабе ў сэрцы!
Ваш погляд страхам пранізаў мяне.
Вальтэр (падскоквае).
Матуля, бацька! (Выбягае).
Гедвіга (хоча ісці, дрыжыць і спыняецца).
О мой божа!
Вільгельм (выбягае).
Бацька!
Вальтэр (за сцэнай).
Ты зноў вярнуўся!
Вільгельм (за сцэнай).
Бацька, мілы бацька!
Тэль (за сцэнай).
Я з вамі зноў. А маці ваша дзе? (Уваходзяць
разам).
разам).
Вальтэр.
Вось ля дзвярэй, сыйсці не можа з месца;
Калоціцца ад радасці і страху.
