Гэта старонка не была вычытаная
Галасы.
Ды хто-ж забіў яго?
Рудольф Харрас.
Народ пракляты!
Тут смерць, а музыка ўсё грае.
Хай замоўкне.
(Музыка замаўкае, народу на сцэне робіцца больш).
Пане ляндфогт, вы гаварыць не ў сілах,
Пане ляндфогт, вы гаварыць не ў сілах,
Мо загадаеце мне што?
(Геслер робіць знак рукою і сярдзіта паўтарае яго, убачыўшы, што ніхто не зразумеў яго).
Куды?
У Кюснахт? Я не зразумеў вас! Кіньце
Вы гневацца, пакіньце ўсё зямное.
Падумайце як з небам прымірыцца.
(Усе паязджане абступаюць паміраючага, не выказваючы ніякага спачування).
Штусі.
Як ён збялеў. Смерць сэрца закранула,
І вочы закрываюцца яго.
Армгарда (узнімае дзіця).
Глядзіце, дзеці, як тыран канае!
Рудольф Харрас.
Праклятае баб‘ё, няма ў вас сэрца —
На жудасць гэткую глядзець з уцехай!
Дапамажыце — ці-ж няма нікога —
Мне выцягнуць з грудзей яго стралу.
Жанчыны (адступаюць назад).
Дапамагаць таму, каго бог знішчыў?
