Гэта старонка не была вычытаная
Мяне сюды паслаў ён, каб народ
Зрабіў я паслухмяным і пакорным.
Пашаны ён чакае. Ці мужык
Павінен панам быць ці імператар?
Армгарда.
Вось момант. Падыйду я да яго.
(Набліжаецца палахліва).
(Набліжаецца палахліва).
Геслер.
Я не на жарт паставіў у Альторфе
Свой капялюш, а для таго, каб сэрцы
Народу спрабаваць — я знаю іх.
Паставіў для таго, каб навучыць
Згінацца тых, хто надта проста ходзіць,
І я знарок паставіў капялюш
На той дарозе, дзе хадзіць ім трэба,
Каб біў у вочы і напамінаў ім
Гаспадара, што ўжо яны забылі.
Рудольф.
Аднак свае правы ёсць у народа.
Геслер.
Лічыцца з імі не пара для нас!
Вялікія стаяць прад намі справы;
Дом імператарскі расце, што бацька
Пачаў са славай, сын павінен скончыць.
Народ маленькім камнем на дарозе
Нам лёг — яго мы змусім пакарыцца.
(Рушыць наперад, жанчына падае перад ім на калені).
Армгарда.
Будзь справядлівым, пане, пашкадуй.
