Перайсці да зместу

Старонка:Вільгэльм Тэль (1934).djvu/132

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Тэль.

Крычу я слугам, каб дружней налеглі,
Каб нам да той скалы хаця дабрацца.

„Там, — я крычу, — для нас бяспечней будзе!“

І калі мы дабраліся туды,
Паклікаў бога я на дапамогу
І сілы ўсе напружыўшы свае,
Да скал берагавых прычаліў човен.
Тады, схапіўшы сваю зброю, сам
Я на скалу уверх высока скочыў,
А човен пхнуў ад берагу назад
Ў раз‘юшаную прорву бурных вод —
Хай носіцца як хоча паміж хваляў.
І вось я тут, ад буры ўратаваны
І ад улады горшага з людзей.

Рыбак.

Тэль, Тэль! Праўдзівы цуд над вамі бог
Зрабіў. І верыць нават я баюся.
Куды вы йсці мяркуеце далей?
Бо небяспечна будзе вам, калі

Ляндфогт жывым праз буру прабярэцца.

Тэль.

Я чуў яшчэ тады, калі у чоўне

Быў звязаны, што ў Брунене прычаліць

Ён хоча і праз Швіц ісці ў свой замак.

Рыбак.

Сухой дарогаю ісці ён хоча?

Тэль.

Так думаў ён.