Няхай ідзе спакойна ён да хаты,
Ён ведае цяпер вас; гэты момант
Запомніць ён і ўсе яго нашчадкі.
Геслер.
Давайце месца. Ну, чаго-ж марудзіш?
Ты вінен — і цябе забіць я мог-бы,
А я твой лёс ласкава аддаю
Табе, ў твае дасведчаныя рукі.
Той на мяне не можа наракаць,
Каго зрабіў я панам свайго лёсу.
Сваім мастацтвам выхваляўся ты.
Цяпер, стралец, яго ты нам пакажаш:
І мэта слаўная і ўзнагарода.
Папасці у кружочак чорны можа
Хто хоча. Але толькі той мастак,
Хто у сваё мастацтва цвёрда верыць,
Каму не здрадзіць ні рука ні вока.
Вальтэр Фюрст (падае перад ім на
калені).
О, пан ляндфогт, мы ўсе цябе шануем.
Дабра майго палову, ўсё вазьміце.
Над бацькам толькі злітуйцеся вы.
Вальтэр Тэль.
Дзед, не схіляйце перад ім калені.
Скажыце, дзе мне стаць. Я не баюся.
Ў палёце бацька можа птушку збіць,
У сэрца сына ён не можа трапіць.
