Мяне прывабіць хочуць, да двара,
Дзе шлюб агідны мне куе кайданы
Ратунак мой — адно ваша каханне!
Рудэнц.
І вы навек гатовы тут застацца,
Ў маёй краіне і маёю быць?
Ўсе дальнія мае парывы, Берта,
Да вас адной імкнуліся заўжды?
Я вас шукаў раней на сцежках славы
1 славы шлях маім каханнем быў.
І вы маглі б у гэтыя даліны
Пайсці са мной, забыўшы свету бляск?
О, калі так, дык мэты дасягнуў я
Няхай сваёй шалёнай стромай свет
Калоціцца ў спакойны горны бераг
Цяпер мяне не клічуць ужо ўдаль
Жыццёвую пустыя лятуценні.
Цяпер няхай над намі гэтых скал
Ўздымаюцца магутнейшыя сцены,
Самкнуцца хай, пакінуўшы для нас
Ў даліне гэтай толькі неба бляск!
Берта.
Ты гэтакім у сэрцы маім жыў,
Мяне не ашукала мая вера,
Рудэнц.
Прэч, лухта, зачмурыушая мяне!
Я на радзіме адшукаю шчасце,
Тут, дзе я хлопчыкам шчасліва рос,
Дзе тысячай уцех я быў абкружан,
