праўды і праз гэта гатрацілі пачуцьце сваей праўды: — яны засыпалі, сваё зярно апаўшымі лісьцямі с чужога дрэва.
«Кніжнікі таргуюць праўдай, прадаючы рошчэные зерняты. Але гэтае зярно не пераносіць перэсадкі, ані можэ быць засевана, як грэчка на продаж за морэ; бо кожнае зярно дае іншы цьвет, іншы плод і лісьцьця. І зерне праўды ні брата, ні суседа, ні блізкаго, ні далёкаго табе, не пражыве у тваім сэрцы.
«Тваё сэрцэ, гэта грунт пад тваю праўду, а ўсякая другая замрэ у ім, як замірае расток паложэны у попел!
«Запраўды кажу вам: ад пачатку сьвету ні на што больш людзі не патрацілі сіл сваіх, як на перэсадку чужой праўды, а найменш працавалі над тым, каб развіць зерне сваей праўды у сваім сэрцы.
«І ні зашто болі не зрабілі людзі людзям крыўды, як за чужую праўду, і ні зашто больш не разлілі крыві, як за чужую праўду, і ні зашто больш ня выціснулі сьлёз, як за чужую праўду.
«Запраўды кажу вам: німа горшаго зьвера у сьвеці, як чэлавек, каторы забіў і палажыў, як жэртву сваю праўду, на аўтар чужой праўдзе. І німа крапчэйшых ланцугоў і астрогоў, як чужая праўда.
«Будзіцяж духа, каб праўда ваша, свая праўда прарасла, узрасла, закрасавала і дала плод!..
Але, — усьміхаючыся казаў кніжнік Ярыла на прыканцы — гэто чужая праўда, вы-ж не перайміця яе перш, аж узрасьце ваша праўда у вашым сэрцы.
Власт.
