|
«..Сціснуло горэ дыханьне ў народзе,
Горэ усюды гануе!..
Хваляй шырокай разлілось, як мора, —
Родны ваш край затапіло…
Брацьця! Ці зможэм грамадзкае горэ?
Браця! Ці хопіць нам сілы?!»
|
На гэтае пытаньне беларускіе песьняры даюць катэгорычные атказы:
|
«Не! не праўда. Быць ня можа,
Каб ня грэло цёпла сонцэ!..
Наша праўда нам і паможэ, —
Блісьне сьвет і к нам ў ваконца».
|
|
«Пры ласцы Божай усё мы зможэм,
Горэ затопчэм сільнай нагой,
Зможэм нядолю, зможэм няволю,
Сьветач запалім шчасьця свайго;
З’яснеюць ночы, высахнуць вочы
Злітые горкай бядноты сьлязмі;
Голад загіне, беда пакіне,
Долю мець будзем, эй, будзем людзьмі!
|
|
«Цярпі, мой ты браце, і вер, што настане
Сермяжніку лепшае шчасьце, жыцьце.
Вер! будзе тваё на зямлі панаваньне,
На векі зваюеш ты горэ сваё».
|
|
«От, убачыш, прыйдуць людзі
На ўспамогу ў грамадзе;
Кожны цэглу класьці будзе, —
От дзе праца загудзе!
Сьцены зробім чыста, гладка,
|
