Старонка:Выбраныя вершы (Чарот, 1925).pdf/7

МАЛАДНЯК

Тут учора бура выла нам,
Вецер-чмут гайсаў з кутка ў куток, —
Стары бор з карэньнем выламан,
Сумны шум яго навекі змоўк.

Заіскрыла сонца — вір агню…
Буралом спаліла з гольлямі!..
Зьніклі хмары… і пад чырваньню
Ўсе прасторы сталі голымі.

А сягоньня — чутны водгукі
— Нам расьці — дык мала дня!
Толькі тут узьняцца мог такі
Волат лес — наш Маладняк.

Стройны лес і горды выглядам,
Нібы раць, што мкнецца ў бой,
Яго шум — што голас: „выедам
Пастаяць за праўду галавой“.