Гэта старонка не была вычытаная
Пяе у полі хор калёс,
Як старац з ліраю разьбітай…
Загоны вузкія авёс
Убраў зялёным аксамітам.
Вясёлы птушак перазвон
Гудзе на воблачнай званіцы…
Бязмоўнай цішы гіне сон,
Як сонца выплыве крыніцай.
І сыпле промень вогнясталь
К вачом схілю сярпом далонь я —
І пазіраю моўчкі ў даль
У шыр блакітнага бяздоньня.
14 мая 1922.
|}
