Гэта старонка не была вычытаная
Вось выплыла на выкрыты грудок
Былых гадоў асець.
Ў прадоньне меж абсыплецца пясок —
І будзе тло вісець.
Ад лесьвіцы старой спадзе на спод
Абломак бервяна.
Ў агні падзей згарыць айцоўскі плот
І чорных дзён сьцяна.
Зазвоніць рань і я жыцьцё аддам
За новы сьпеў страхі.
А што разьбіта (рана) напалам —
Пушчу на лес сухі.
Гурчыць ручай. Такі шумлівы ён
На чорным дне далін.
Ляжыць сяло. І дрэмле з вішняй клён…
Прыпаў я да зямлі.
1928 г.
|}
