Гэта старонка не была вычытаная
Прыйшоў ім суджаны канец,
І зараз (росквітам) часамі
Заслухацца прыемна мне
Ахрыплымі іх галасамі.
Чутно тут водгульле тугі
І непаўторнага адчаю…
Як перамогі нашай гімн,
Сквіл іхняй сьмерці я ўспрыймаю.
Узьняўся волат — чалавек
І славіць рань над воўчым плачам.
Мы гэты наш славуты век
У песьнях выбраных адзначым.
Прасторы новае зямлі
Цьвітуць шумяць ў імкненьні дужым.
І поля роднага кілім
Усеялі агнямі ружы.
Яно інакшае ўжо,
Бяз кукаляў і без зьнямогі.
Ў прызначным вогнішчы крыжоў
Гараць адвечныя быльнёгі.
Няма мяцежнаму мяжы.
Глыбее тыханьне акордаў.
............
Я доўга буду пець i жыць,
Краінай Сонечнаю горды.
1930 г.
|}
