Гэта старонка не была вычытаная
Шчэ блазны аб прошласьці сьняць,
Гадаюць на пальцах кашчавых, —
І сыплецца з іх парахня —
Пасьледкі разьвенчанай славы.
Гляджу я на гэты натоўп
Жывых неданоскаў — шкілетаў —
І (дрэблых) прыземіць гатоў
Бязьмежжам пагарды поэта.
Узьнятую кроў сьцерагуць
Ліхія адборныя словы…
Асеньніх ігрышч каламуць
Сыходзіць за дымам барвовым.
Няспыннай бурлівасьцю шлюз
Змываюцца цемрадзі шаты,
Як хцівае непладзі друз,
Як спадкі эпохі праклятай.
|}
