Як-бы там ні было, але зараз-жа пасля стрэлу наша лодка зачэрпнула кармой ваду і пачала павольна пагружацца. Глыбіня была невялікая, усяго футы са тры. Нам з капітанам удалося стаць на дно, адзін супроць другога. Астатнія трое акунуліся з галавой і вынырнулі, пырскаючы і адсопваючыся.
Па сутнасці, нічога кепскага не здарылася — усе былі жывыя і шчасліва дабраліся да берага. Але нашы запасы асталіся на дне, і, што горш за ўсё, з пяці стрэльбаў не падмоклі толькі дзве. Маю стрэльбу я, апускаючыся ў ваду, інстынктыўна падняў над галавой. А капітанава стрэльба вісела ў яго за плячыма замком уверх і таксама асталася сухой. Тры астатнія стрэльбы нырнулі разам з лодкай.
У лесе, ужо зусім недалёка, чутны былі галасы. Нас маглі адрэзаць ад частакола. Апрача таго, мы сумняваліся, ці ўтрымаюцца Гэнтэр і Джойс, калі на іх нападзе поўтузіны піратаў. Гэнтэр — чалавек цвёрды. А за Джойса мы непакоіліся — ён услужны і ветлівы слуга, ён дасканала чысціць шчоткай вопратку, але для вайны ніколькі не здатны.
Устрывожаныя, мы дабраліся да берага ўброд, пакінуўшы на волю лёсу нашу бедную лодачку, у якой знаходзілася бадай што палова ўсяго нашага пораху і ўсіх нашых харчоў.
Раздзел XVIII
ДОКТАР ПРАЦЯГВАЕ СВОЙ РАСКАЗ. КАНЕЦ БОЙКІ Ў ПЕРШЫ ДЗЕНЬ
Мы як мага хутчэй беглі праз лес, што аддзяляў нас ад частакола, і з кожнай хвілінай усё бліжэй і бліжэй чуліся галасы піратаў. Хутка мы пачулі тупат іх ног і трэск сучча. Яны прабіраліся скрозь гушчар.
Я зразумеў, што нам давядзецца мець сутычку не на жарты, і агледзеў сваю стрэльбу.
— Капітан, — сказаў я, — Трэлоўні страляе без промаху, але яго стрэльба хлябнула вады. Уступіце яму сваю.
Яны памяняліся стрэльбамі, і Трэлоўні, паранейшаму маўклівы і стрымны, на хвіліну спыніўся, каб праверыць
