Гэта старонка не была вычытаная
Разышліся ля ваколіц, —
Ты пайшла жытнёвым полем,
Я палінаю зялёнай,
Адзінокі задумёны.
Нам з табою ў разьвітаньне
Поле крылася туманам,
А ў тумане пры дарозе
Спалі ў цьвецені бярозы.
Спалі шумныя яліны,
Не гайдаліся галіны…
Толькі ў прозалаці кволай
Росы сыпаліся долу.
Росы сыпаліся ў цьвецень,
Асыпаліся між вецьцем,
Як лілеі ў сонных хвалях,
Завіваліся ў каралі.
Завіваліся ў дасэні,
Калыхалі дно і сьцені, —
Як чаўны на вольных хвалях,
Змрок адвечны калыхалі…
