Гэта старонка не была вычытаная
А там ў зацішку на майдане,
Дзе вербы ў квецені маўчаць,
Да долу хіляцца ў тумане
Нямыя постаці дзяўчат.
Да долу гнуцца…
І пад гаем,
Ў красе вячэрняй цішыні,
Акорды песень заміраюць
І струны сэрца закранаюць
На дне душэўнай глыбіні.
На дне, дзе жыцьцем захаваны
Людзкое мудрасьці ключы,
Каб сэрца ўвосень,
Рана, рана,
Будзіла-б песьняй далячынь.
Дзе на чаўнох
Асеньніх кросен,
Як тонуць ў золаце сады,
Каб сэрца ў радасьць завілося
Ў грудзёх задорна-маладых!..
