НАД ВОЗЕРАМ
Возера дрэмле… Вербы зялёныя стан пахілілі на сонную гладзь, ў постаці ціхай, пад ночы апонаю, сны старажытнасьці сьняць.
Ўдовы-бярозы сваімі каралямі горда глядзяцца ў люстэрка вады, зьяюць крыштальнымі, дзіўнымі хвалямі; сьцелюць на воду адбіткі-сьляды.
