Старонка:Ветры буйныя (1927).pdf/14

Пазьбіраю я сьлёзы-расу
І рассыплю у песьні крышталі, —
Тады ўбачыш ты радасьць і сум,
Як жыцьцё у няспыненых хвалях.

Ой, пайду ў далячынь за сяло, —
Там, дзе жыта шуміць на паўмежку,
Там, дзе ў вішнях сяло расьцьвіло,
Завіваюцца кветкамі сьцежкі…

1925 г.

|}