Гэта старонка не была вычытаная
бягу з вёдрамі
па ваду…
Як туманіцца
поле раніцай —
дрэмле ў цьвецені
далячынь…
Сонцу ў квецені
я ўсьміхаюся,
лугам з вёдрамі
ідучы!..
Вочы ў радасьці
сьветла-ніцыя,
што ня вернуцца
дні журбы.
Толькі ўвечары
над крыніцаю
ціха журацца
дзьве вярбы…
І цяпер,
ў гэты вечар асеньні,
