Гэта старонка не была вычытаная
дзьве вярбы…
Пахіліліся,
зажурыліся
ў песьнях
радасьці
і журбы!..
А пад вербамі,
пад зялёнымі
цякла рэчанька
ды адна…
Над тэй
рэчанькай
задумёнаю
я журылася
ад відна.
Колькі звонкаю
сваёй музыкай
мне навеялі
хвалі дум!..
Як туманіцца
поле раніцай,
