Гэта старонка не была вычытаная
У роспачы крэпне злосьць;
шмат непакорных ёсьць.
Мо‘ пранясе праз лясы
помсту за бацьку сын,
помсту за крыўды… за ўсё
ад гарадоў і сёл.
Пяць непавінных, пяць…
Усіх на крыжы не расьпяць!..
Хопіць і ў нас яшчэ сіл
помсты пажар пагасіць —
помсты пажар векавой
панскай паганай крывёй!..
Памяць пра гэтых пяць
выб‘е ў гадох пячаць.
Мы іх забойцам ліхім
ўспомнім усе грахі…
Ці не для іх парасьлі
шэрагі сівых асін?..
Устане і наша зара;
бедны забраны край!
У бурах засыпле жвір
межы на целе жывым
і ў барацьбе адцьвіце
косаўскай скаргі цень.
|}
