Гэта старонка не была вычытаная
Ў жылах фон-Валя кроў, як лёд;
ў сполаху ўвесь тэатр.
іскрамі сыплюцца ўніз лісткі.
„З маем вітаем народ“.
Сполах.
Трывога.
З галёркі сьвісткі.
Капае з лысін пот…
Арыштавалі.
Іх трыццаць пяць.
Цьвёрдыя іх шагі…
Май залацісты!
Твая пячаць
ў сэрцах і душах іх!..
Ноч непраглядная,
злая даль.
Сьвету нідзе няма.
Сьпіць генэрал-губарнатар фон-Валь —
сьніцца яму турма.
|}
