Гэта старонка не была вычытаная
Лямпы у сотні сьвеч.
Лысін чыноўных мядзяны бляск.
Матавасьць голых плеч.
Ўзьнята заслона.
Як рокат хваль,
плешча вясельлем раёк.
Сам генэрал-губарнатар фон-Валь
к вочам падняў бінокль.
Хай на Лукішках з-за цёмных сьцён
льлецца бясьсільны гнеў…
Шмат над Вяльлёю асін расьце —
голаву кожны сагне.
Мая самога няма, на жаль,
Мая няма пад замком…
Ёле з усьмешкай глядзіць фон-Валь,
горда глядзіць кругом.
Раптам…
Адкуль гэта?
Чый загад?..
Зьверху — з усіх бакоў —
сіні, чырвоны, зялены каскад
лёгкіх, як дым, лісткоў.
„З першым маем вітаем народ“ —
літары сталі ў рад.
