Гэта старонка не была вычытаная
Хлеб.
(З народнаго апаведаньня).
Стаў ганяць стараста Пранука ажно ў паветовы горад адбываць там нейкіе павіннасьці. — „Ах каб з вас духі павыганяла!“ — замармытаў пад нос Пранук, але-ткі, хоцькі-няхоцькі, закінуўшы на плечы торбу с хлебам, пацягнуўся.
Раніцай — халадком — ісьці было нішто, але пад паўдня стала прыпекаць, ногі пачалі млець, а тут ешчэ вяровачка ад торбы с хлебам муляе плечы Пранука. А ў дарозі, вядомая рэч: зразу зусім ня чутно ціжару, а прайдзі толькі далей, дык і хунт пудам здаецца!
Перэкідываў Пранук торбачку з аднаго плеча на другое, перакідываў, дый так нічога: рэжа!
