Ня диво што Богъ насъ караець
Коли ужо и нашъ братъ мужикъ
И тотъ Бога нѣтути увѣряець
Кабъ тобѣ отсохъ язык.
А якъ умрешь да Богъ найдетца
Дыкъ штожъ тябѣ Богъ погладиць
И ужо у рай идти ни придетца
А кудышь тябѣ Енъ посадиць
|}
|
Чаму гэто усякая матка
Больше любець свое дитя
Видаць што яно ей сладка
Я кажу гэто ни шутя.
Батька добро знать ня можець
Ти яго дитя ти нѣтъ
Хоць яго сэрца и тревожець
Да на гэтымъ стоиць свѣтъ.
Гэто бабы маюць усэкреце
И знаюць откуль дѣтки берутца
Ты ня вѣръ дѣуце и кабеце
Бо яны съ мужчинъ смѣютца.
Мужъ дитя цѣлуець и жалѣець
А жонка моучокъ и и ни гугу.
Яна у душѣ то имѣець
Што и табѣ родила слугу.
Запытайся ты на усимъ свѣтѣ
Што ти довольна ты мужемъ
Гэто ужо ў мянѣ у примѣтѣ
Што ни допытаешься ты и гужемъ.
Да яна ни скажець и Попу
Откуль нашоуся сынокъ рыжи
Хоць ты дай нагаекъ ей и копу
То ни побоитца бою и грижи
Ти есь гэто наусемъ свѣтѣ
Што у молженствѣ вѣрны межъ собой
Хоць простые а хоць хто и у каретѣ
А усе грѣшокъ маець за собой.
Скольки я и на гэто часу отдау
И ня видѣу кабъ свякроу невѣстку любила
|
