Старонка:Босыя на вогнішчы (1925, Клімавічы).pdf/21

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

13.

Застагналі вёскі і сёлы…
Брычка стаіць для сьвятлічкі.
А горад схаваўся у касьцёлы:
Моліцца, чытае кантычкі,
— «Бэндзь люд спанялы…»
На шапку «ожал бялы», —
Блішчаць гузікі, —
Чыноўнік зноу на скверы
Лушчыць гарбузікі,
Думае, якой ён веры?
— Ах, халеры!
Каб дастаць работу,
Пытаюць, хто ты?
А босым холадна,
Абутым — голодна
Жыць не ахвота.

14.

Над балотамі дыміцца —
Згас агонь.
А па вогнішчы імчыцца
Белы конь.

Скача улева, скача управа,
Ня стрымаць.
Захацеу улан на славу
Пагуляць.

Раступіся, сьвет, дарога, —
Аднаму
— «За айчызну і за бога».
Што яму?!

Яго сіла, — яго права,
Есьць бізун…
Скача улева, скача управа
Конь-скакун.