Перайсці да зместу

Старонка:Беларусь у песьнях (1920).pdf/88

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

А мо цяпер пасьля сусьветнай мукі,
Да брата брат працягне шчыра рукі
Ды шчыра скажа: "Годзе сьмерці, сьлёз!
Браты!.. Хрыстос васкрос!"
(***)

|}

І сапраўды, здавалася-б, была пара сказаць: „Годзе сьмерці, сьлёз"!

Але вайна — рэзультат цэлага сьцягу ўсялякіх экономічна - політычных і гістарычных умоў ня можа так раптам зацерці сваіх сьлядоў. Яна ня можа вярнуць захопленых ахвяр, пралітых сьлёз і крыві, а таму ня можа й замяніць другімі, народжаных ёю, песень вайны".

Да таго ж вайна, зьліквідованая на фронце Беларусі Берасьцейскай умовай, засталася ў поўнай сіле, нат'яшчэ акрэпшы, на фронце Заходняе Эўропы і замянілася хатняй вайной на нашых палетках.

Чаго плачаш маладзіца,
Чаму дробны сьлёзы льеш,
Чаго нудзіш? Адкажы мне,
Чаму песьняў не пяеш?
Помню я, бывала, зрана
У поле выйдзеш жыта жаць,
Запяещ, як птушка ў гаі,
Проста люба пастаяць.
Альбо раніцай да ўсходу
Па ваду к крыніцы йдзеш, -
Вецер з косамі гуляе,
А ты ўзноў сабе пяеш...
Так ад усходу да заходу
Чуў я голас мілы твой.
А цяпер, чаму ты змоўкла?
Хто змуціў душы спакой?
Дзе падзеўся голас звонкі?
Дзе схавалася каса?
Скуль узялася на павеках
Крышталёвая сьляза,
("Одгук вайны").

Гэтак пытае ў сваёй песьні песьняр Невядомы, а другі песьняр - Захар Вехаць у іншай песьні дае яму адказ:

Мазгі застываюць ад думак аб сьвеце,
На сэрцы -як камень ляжыць,