Гэта старонка не была вычытаная
2
Апавіта журбою вёска,
Што сыны ў далёкай краіне…
А на фронце мільёны войска
Ад гарматаў і куляў гіне.
— Ой, ня кукуй, зязюля, у лесе,
Не сьпявай ты, вецер, ракітай…
Не кажэце дзяўчыне Алесі,
Што жаніх яе ў войску забіты.
— Не кажэце старой матулі,
Што сына больш не пабачыць,
Што сынка да грудзей ня прутыліць…
Хай матуля ад жалю ня плача.
Хай і вёска аб ім ня сумуе, —
Ён аб ёй не забыў да сьмерці…
Ой, чаго-ж так гудзе-шальмуе
У чыстым полі паганец-вецер!!
