Гэта старонка не была вычытаная
А Ігнат у зорным шаломе
Разьвітаўся ізноў з Гануляй:
Ну, цяпер ужо хутка дадому,
Бо чорныя дні прамінулі!..
Лопнулі путы іржавыя,
Помстай душы гараць —
Узяла за глотку Варшаву,
Узяла сярмяжная раць.
Закружыліся дні карагодам,
Зарунела жыцьцё барацьбой,
У тыя дні, калі вёска з заводам
Ішлі ў вялікі бой.
X
Нядарам расьлі магілы
І агні крывавілі палеткі —
Беларусь — свабоднаю краінай,
Беларусь — рэспублікай савецкай.
Толькі ў сэрцы — крывавая рана
Па целе жывому межы…
Толькі Вільня ў няволі у пана;
І сякеры зьвіняць ў Белавежы.
Толькі там парадзелі вёскі —
І гусьцей крыжы на пагостах,
Ды з лясоў сярмяжнае войска
Правіць вялікую помсту.
|}
