ТВОРЧЫ ШЛЯХ СОВЕЦКІХ ПАЭТАЎ
Ад песень, у якіх апявалася радасць, народжаная рэволюцыяй, ад агульнага апявання заводскіх гудкоў, ад радасці вольнай сялянскай працы, ад песень, якія шмат у чым пераклікаліся з пафасам наіўнай лірыкі пролеткультаўшчыны, беларускія маладыя паэты пераходзілі да больш паглыбленага пазнавання жыцця. Дрыжачы голас ад частых ускліканняў рабіўся паступова спакайнейшым, больш дзейсным, эмацыянальным.
Узбагачаючыся фармальнай культурай верша, актыўна ўключаючыся ў рэволюцыйную практыку нашай рэчаіснасці, паэты пачалі авалодваць сілай аптымізма, развіваючы спецыфічныя асаблівасці свайго пісьма, «удакладняючы» сваё творчае «я» і гэтым самым хутка вызваляліся ад налёту «нашаніўскага» ўплыву.
Асабліва паказальны працэс такой барацьбы і росту на творчасці пролетарскага паэта-лірыка Міхася Чарота.
Першая кніга яго вершаў «Завіруха» носіць на сабе значныя сляды ўплываў «нашаніўскай» фар-
