Ох! цяперашні народ ідзе —
Адкуль ён і розум бярэ?
Бывала, як мы помніць пачалі,
Бліны ў жур мачалі,
А прысмакаў дык і ня зналі.
Чаго Бог даў, таго й напрэшся
Бо лепшага не спадзяешся.
Капоты доўгі надзявалі,
Насоў ў гару не задзіралі.
Цяпер замяло той і сьлед,
Як казаў мне мой сусед.
Прыйшоўшы стане у парога
І пахваліць Пана Бога.
Я папрашу яго сесьці,
Знаю, што любіць ён паплесьці
Мы з ім добра знаем гэта —
Пляцём, як зімой, так і летам,
Ды каб нуду разагнаць,
Прыйшоў трохі пабалтаць.
Бо я там дык рэдка бываю,
Толькі, як табакі ня маю.
Мой сусед той люльку кура —
Бо ў яго такая натура
Але тытуну як ня стане,
Прыйшоўшы, хоць выцерак дастане.
Дзе-ж яму беднаму ўзяць,
Бакуну няма за што купляць.
Грошы яму ніхто ня слаў
Дык і да ацярэбкаў прыстаў,
|
