Старонка:Барвенак (1924).pdf/72

ВЕСНАВОЕ.

Сонейка яснае сьвеціць-сьмяецца,
Кідае промень — цалуе зямлю;
Неба лазуркам блакітным здаецца —
Шчырае шэпча прыродзе — люблю…

Песьні ліюцца у высі над долам,
Шэпча ручай свае гымны вясьне;
Чуецца шчасьце — і жыцьце наўкола,
Просіцца ўліцца у грудзі ка мне.

Сад распусьціўся, цьвіце зелянінай,
Траўкаю сьцелецца поле-дыван…
Кружашца думкі — нясуць успаміны —
Здаецца, прыродай і сонцам я п‘ян…