|
Салавей заліўся ўдала
Песьняй звонкаю сваёй,
Ціха, ціха ўсюды стала —
Ўсё заслухалася ёй.
Дрэмлюць сонныя асіны
Над бліскучаю ракой,
Хвалі коцяцца нізінай
Бесканечнай чарадой…
Месяц выглянуў з-за хмараў,
Паглядзеў, як вартаўнік,
Разаслаў усюды чары —
Зноў схаваўся, недзе зьнік…
Ноч на сходзе, дол ў тумане;
Закацілася зара;
Хоць і цяжка раставаньне,
А растацца ўжо пара.
Песьню заўтра зноў пачуем;
Наша радасьць — салавей —
Кожны раз нас ён чаруе
І заве любіць мацней…
|
