|
Край мой там, дзе сонца вечна
Рвецца зьяць сваёй красой,
Там, дзе я магу бясьпечна
Сапачыць сваёй душой.
Край мой там, дзе вечна хвалі
К жыцьцю новаму плывуць,
Дзе ня стогнуць нудна далі,
Песьню-ж вольную пяюць…
Край мой там, дзе дуб сталетні
Не паддацен глуму бур,
І грабы, красы сусьветнай,
Не баяцца злых віхур.
Край мой там, дзе поўны колас
За паклонам б‘е паклон
І жняі шчасьлівы голас
Заглушае сэрца звон…
Край мой там, дзе каля хаты
Да нябёс узьняўся сад;
Ў час вячэрні, дзе дзяўчаты
Апяваюць краю лад.
Край мой там, дзе Нёман льецца
Серабрыстай паласой,
Дзе усё, усё сьмяецца,
Дзе зіяе ўсё красой!
Ніжні-Ноўгарад, 1921 г.
|
