|
Весяліся, край-старонка,
Пасьля горкай долі,
Сьпявай песьню сваю звонка
Ў хаце, ў лузе, ў полі.
Хмары згінулі на небе,
Сонна сьвеціць з высі;
Ў чарназём і тлусту глебу,
Край мой, убярыся!
Распачні з ахвотай працу
На заросшай ніве,
Замест хаты, — строй палацы
Новых дзён шчасьлівых;
Бо даволі ў цьме блудзілі,
Гінулі бясконца,
Маладосьць сваю губілі
Без надзеі ў сонца,
А цяпер яно сьмяецца
Бляскам залацістым,
Ніва руняй адзяецца,
Дываном квяцістым.
Ні мятліца, ні гуголі,
Ні іншае зельле
Ўжо ня сьведчаць аб нядолі
Горкае пахмельлем.
Зацьвітай-жа, край, красою,
Як вясною кветкі;
Гостры плуг і серп з касою
Пройдуць хай палеткі!
1921 г.
|
