Гэта старонка не была вычытаная
Абліччам сваім пабялела,
Адна пад вачыма туманная сінь
Яшчэ ад пакут пацямнела.
І тонкія рысы вастрэй
і танчэй,
Як з мармуру,
высеклі контур,
І вусны,
і полымя чорных вачэй
Халоднымі сталіся звонку.
Разьбіўся увесь офіцэрскі запал
Аб гэтую броню пагарды;
Прышлося улану ізноў адступаць,
Мяняць перабітыя карты.
Бо тайну душы не маглі адшукаць
Ніякія просьбы-пагрозы.
У офіцэрскіх
парожніх руках
Застаўся адзін толькі козыр.
Офіцэр:
— Вы гонар палячкі згубілі даўно
Яго для Масквы адкупілі,
Бо вы Беларусь прадалі мужыком,
і Польшчу пры гэтым забылі.
Касана:
— Ня йшла я змагацца за ўсю
Беларусь,
